اکبر استادحسن، دبير انجمن فروآلياژ ايران طی یادداشتی در «فلزات‌آنلاین» نوشت:
فروآلیاژها، آلیاژهای دارای آهن محسوب می‌شوند که عموما به منظور افزایش کیفیت و بهبود خواص فولاد و چدن از طریق اضافه کردن عناصر آلیاژی خاص به مذاب فولاد و چدن مورد استفاده قرار می‌گیرند. نقش این عناصر شامل اکسیژن‌زدایی در حین فرایند تولید یا ایجاد ساختار مورد نظر و دستیابی به خواص فیزیکی و شیمیایی مطلوب برای کاربردهای مشخص انواع فولاد و چدن است.
فروآلیاژها، آلیاژهای دارای آهن محسوب می‌شوند که عموما به منظور افزایش کیفیت و بهبود خواص فولاد و چدن از طریق اضافه کردن عناصر آلیاژی خاص به مذاب فولاد و چدن مورد استفاده قرار می‌گیرند. نقش این عناصر شامل اکسیژن‌زدایی در حین فرایند تولید یا ایجاد ساختار مورد نظر و دستیابی به خواص فیزیکی و شیمیایی مطلوب برای کاربردهای مشخص انواع فولاد و چدن است. بسته به فرایند فولادسازی و کیفیت مد نظر از محصول نهایی، فروآلیاژهای متفاوتی ممکن است مورد نیاز باشد که از جمله آن‌ها می‌توان به فروسیلیسیوم، فرومنگنز و فروسیلیکومنگنز اشاره کرد. این محصولات به غیر از کارخانه‌های فولادی که اصلی‌ترین مصرف‌کننده آن هستند، توسط صنایع ریخته‌گری نیز به مصرف می‌رسند. صنعت فروآلیاژ در ایران به عنوان یکی از ۱۰ تولیدکننده برتر فولاد جهان از اهمیت بسزایی برخوردار است. با این وجود، تولیدکنندگان انواع فروآلیاژ در کشور روزهای دشواری را طی سال ۱۴۰۳ سپری کردند و با مشکلات عدیده‌ای در این سال مواجه شدند.
نخستین چالشی که در سال گذشته عملکرد تولیدکنندگان فروآلیاژ را تحت تاثیر قرار داد، افزایش دو برابری نرخ برق کارخانه‌های تولید این محصول بود؛ به نحوی که در تاریخ هفتم بهمن ماه ۱۴۰۲، وزیر نیروی وقت کشور بخشنامه دو برابر شدن نرخ برق این واحدها را بدون اطلاع قبلی ابلاغ کرد و آثار سوء ناشی از این اقدام در سال ۱۴۰۳ به شدت نمایان شد. باید توجه داشت که فروآلیاژ، یک صنعت انرژی‌بر محسوب می‌شود و در حالت معمول، حدود ۱۳ درصد قیمت تمام شده انواع فروآلیاژها را هزینه انرژی تشکیل می‌دهد. بنابراین با توجه به اینکه افزایش دو برابری نرخ برق باعث می‌شد این میزان به حدود ۲۶ تا ۳۰ درصد برسد، فعالان صنعت فروآلیاژ رایزنی‌ها و نامه‌نگاری‌های فراوانی را با دولت، مجلس شورای اسلامی، وزارتخانه‌های نیرو و صمت به منظور اصلاح قیمت واحدهای تولید فروآلیاژ انجام دادند و پس از کش‌وقوس‌های فراوان، در تارخ اول مهر ماه ۱۴۰۳ با ابلاغ وزیر کنونی نیرو افزایش دو برابری نرخ برق کارخانه‌های تولید فروآلیاژ از دو به ۱٫۱ برابر کاهش پیدا کرد.
علی‌رغم این امر، افزایش نرخ برق و هزینه‌های مرتبط با آن همچون هزینه سوخت نیروگاهی، ترانزیت و… به علاوه قطعی‌های مکرر برق در سال ۱۴۰۳ باعث شد فعالان صنعت فروآلیاژ به طور میانگین بتوانند هفت ماه از سال را به تولید انواع فروآلیاژها اختصاص دهند؛ در حالی که آن‌ها، ملزم به پرداخت حقوق کارکنان و پرسنل خود در کل ۱۲ ماه بودند و با وجود توقف تولید در پنج ماه از سال، چاره‌ای جز پرداخت کامل بیمه، حقوق و مالیات نداشتند. در واقع این مسئله باعث شد صنعت فروآلیاژ که تا سالیان قبل به عنوان یک صنعت سودده شناخته می‌شد، به صنعتی زیان‌ده در سال گذشته تبدیل شده و بسیاری از کارخانه‌های تولیدی با ضرر مالی هنگفتی در این سال روبه‌رو شوند...
ادامه مطلب:felezatonline.ir
دیدگاه خود را بنویسید